Terytorialny wymiar kapitału ludzkiego

Celem pracy jest identyfikacja sposobów i zakresu procesów terytorializacji kapitału ludzkiego a także analiza jego percepcji oraz wartości w procesach ekonomicznych. Badania teoretyczne zaczynają się od identyfikacji zasobów ludzkich jako czynnika produkcji, który ulega przewartościowaniu i reinterpretacji w kierunku pojęcia kapitał ludzki. Kapitał ten początkowo ma charakter aprzestrzenny, zwłaszcza w początkowym okresie procesów globalizacji końca XX wieku. Jednak, również pod wpływem globalnych trendów ulega on procesom terytorializacji, co podnosi rolę terytorium w procesach ekonomicznych zarówno w skali lokalnej, jak i globalnej. Zjawiskom tym towarzyszą zmiany charakteru procesów innowacyjnych, od modelu linearnego do systemów otwartej innowacji. Systemy te także zdeterminowane są właściwościami terytorium. W drodze ewolucji ujawniają się zatem dwie ważne cechy kapitału ludzkiego, podlega procesom zakorzeniania i koncentracji. Jest ważnym elementem kapitału terytorialnego decydującym o istnieniu i atrakcyjności innowacyjnych środowisk przedsiębiorczości. W jego procesie inwestycyjnym nie do przecenienia pozostaje zatem rola bliskości przestrzennej otoczenia instytucjonalnego.