Wyzwania i zagrożenia pracy w NGO i nieformalnych ruchach społecznych. Raport z badania

Badanie „Wyzwania i zagrożenia pracy w NGO i nieformalnych ruchach społecznych” zostało zrealizowane online styczniu 2020r. W badaniu wzięło udział 918 osób, z czego 75% stanowiły osoby z organizacji pozarządowych (średnia wieku: 40), a 25% - osoby z nieformalnych ruchów społecznych (średnia wieku: 43). Wyniki badania są spójne z ogólnym przekonaniem, że działalność w organizacjach pozarządowych i ruchach oddolnych jest w znacznym stopniu motywowana wewnętrznie (tzn. motorem działań są wartości, poczucie misji, potrzeba celu i sensu). Jednocześnie, działalność w organizacjach i ruchach może wiązać się też z wieloma trudnościami i problemami. Powszechnym problemem jest zmęczenie i stres. Wyniki badania wskazują wysoki poziom wyczerpania fizycznego i emocjonalnego. Duża część uczestników badania (około 38% osób) czuła się wypalona często lub bardzo często, z czego 9% każdego dnia. W badanej próbie stwierdzono niepokojące wskaźniki dystresu emocjonalnego - aż 25,8% osób uzyskało wynik, który sugeruje możliwość (choć nie konieczność) występowania poważnych problemów wymagających diagnozy i pomocy terapeutycznej. Niemal połowa uczestników badania odczuwa presję, by pracować więcej oraz ma poczucie, że osiąga mniej niż powinna. Choć generalnie większość uczestników badania nie traci poczucia, że to co robi ma sens, ani przekonania, że może pozytywnie zmieniać rzeczywistość, to aż 40% osób ma wrażenie, że „wali głową w mur”. W badaniu analizowano też poziom doświadczanej wrogości oraz przemocy. Spośród analizowanych źródeł wrogości, najczęściej doświadczaną wrogością jest wrogość ze strony obcych ludzi oraz administracji i polityków (uśrednione wskaźniki na poziomie grupy). Dużym problemem jest poziom odczuwanej „nagonki” medialnej - 36% uczestników z ruchów nieformalnych i 22% uczestników z organizacji pozarządowych doświadcza nagonki medialnej często lub niemal codziennie. Wyniki badania wskazują brak wystarczającego wsparcia w organizacjach i ruchach dla osób doświadczających przemocy i/lub będących w kryzysie zdrowia psychicznego. Jedynie 7-9% osób przyznało, że ich organizacja/ruch ma wypracowane procedury pomocowe (nie mając przy tym wątpliwości, czy te procedury są efektywne). Jedynie 16% osób została przeszkolona, czy choćby poinformowana, jak radzić sobie z potencjalnymi zagrożeniami związanymi z działalnością w organizacji/ruchu. Co ważne, wyniki badania pokazały, że poziom wypalenia oraz dystresu emocjonalnego jest niższy wśród tych uczestników badania, którzy mogą liczyć na wsparcie w organizacji w porównaniu do osób, które nie mogą liczyć na takie wsparcie. To samo dotyczy poczucia zestresowania i poczucia beznadziei. Z kolei satysfakcja z pracy i wigor w pracy są wyższe wśród osób, które mogą liczyć na wsparcie w organizacji w porównaniu do osób, które nie mogą liczyć na takie wparcie.