Huishoudens zonder werk in België

Werkloosheid kan men meten op individueel niveau (hoeveel mensen zijn niet aan het werk?) en op huishoudniveau (hoeveel mensen leven in een huishouden waar niemand werkt?). Deze twee benaderingen geven tegenstrijdige signalen over de arbeidsmarkt. We gebruiken ‘polarisatie’ om de verdeling van werk over huishoudens in kaart te brengen: de geobserveerde huishoudwerkloosheid wordt vergeleken met een hypothetische ‘verwachte’ huishoudwerkloosheid die gebaseerd is op een toevallige verdeling van werk over huishoudens. In België is deze polarisatie sterk en leven veel mensen in een werkloos huishouden. Huishoudwerkloosheid is geconcentreerd in de groep van de alleenstaanden. In België zijn alleenstaanden, meer dan in andere landen, mensen met een ‘zwak’ sociaaleconomisch profiel. Bovendien is het verschil in werkloosheidsrisico’s tussen mensen met ‘sterke profielen’ en ‘zwakke profielen’ in België groter dan in andere landen. De stabiliteit in huishoudwerkloosheid in België is vooral te wijten aan toenemende polarisatie van werk binnen koppels. De groei in individuele tewerkstelling is geconcentreerd in huishoudens waar reeds iemand aan het werk was. Daarnaast speelt ook het stijgend aandeel alleenstaanden (die een hoger risico hebben op werkloosheid). Huishoudwerkloosheid neemt toe in de leeftijdsgroepen jonger dan 50, zeker in Brussel en Wallonië. Dit draagt bij tot de slechte Belgische prestatie inzake kinderarmoede. Steeds meer kinderen groeien op in een huishouden waar niemand werkt. Om de huishoudwerkloosheid in België te verminderen, moet de kloof tussen individuele ‘insiders’ en ‘outsiders’ kleiner worden.