Państwowy nadzór i prywatne towarzystwa funduszy emerytalnych w Chile

Polska należy do krajów, w których duże nadzieje wiąże się z prywatyzacją części przymusowych oszczędności na zabezpieczenia emerytalne i wprowadze- niem kapitałowego systemuzabezpieczeń. Wedlug oczekiwań autorówreformy zarządzanie funduszami emerytalnymi przez prywatne towarzystwa stwarza Szańsę na wyższe emerytury. Wskazuje się, że zarządzanie funduszami emerytalnymi w formie inwestowania w obligacje i akcje zarazempogłębi polski rynek kapi- tałowy, a tym samym przyczyni się do wzrostu krajowych inwestycji, efektyw- ności alokacji zasobów i narodowej gospodarki. Powołane do życia dwa lata te- mu fundusze emerytalne już obecnie mają 22-procentowy udział na Warszawskiej Gieldzie Papierów Wartościowych. Tak prezentowanakoncepcja wydaje się ryn- kową receptą na dobrobyt (tak jak kiedyś dziś uznana za przestarzałą koncepcja „państwa dobrobytu), łącząc wzrost dochodu i bezpieczeństwo. Podobna reforma podobnie przedstawiana byłai jest w Chile. Wiara i otucha jest konieczna, aby politycy gospodarczyi doradcy mogli przekonać społeczeństwo, że ryzyko zwią- zane z reformą warto podjąć. Z tą różnicą, że w Chile, gdzie kapitałowy system zabezpieczeń spolecznychfunkcjonuje dwudziesty rok, widać pozacelami — kon- kretne problemy regulacji, jakie przyniosło funkcjonowanie systemu.