Metodologia Badań Nad Bezpieczeństwem Miasta. W Kierunku Transdyscyplinarności

Artykuł ten ma na celu ukazanie roli badań nad bezpieczeństwem miasta i weryfikację skuteczności prowadzenia ich w oparciu o podejście transdycyplinarne. W artykule zostało ukazane miasto jako przedmiot badań różnych dyscyplin naukowych. W dalszej części tekstu autor wskazał i omówił miejsce nauki o bezpieczeństwie jako perspektywy spojrzenia na miasto w kontekście zmieniających się zagrożeń. Sformułowano, w postaci pytań, następujące problemy badawcze: dlaczego badania transdyscyplinarne, z zakresu badań zintegrowanych, w największym stopniu umożliwiają najpełniejsze poznanie zmiennych warunkujących poczucie bezpieczeństwa w miastach? Co należy przedsięwziąć celem opracowania modelu, który przyczyni się do podwyższenia bezpieczeństwa jednostki w mieście? W jakim wymiarze nauki o bezpieczeństwie wnieść mogą swój wkład w naukowy dyskurs nt. miast? Jakie są najczęściej spotykane bariery, utrudniające prowadzenie badań transdyscyplinarnych nad bezpieczeństwem miast? Przeprowadzona refleksja badawcza wskazała, iż badania transdyscyplinarne, choć najtrudniejsze do uzyskania, w przeciwieństwie do pozostałych badań zintegrowanych uwzględniają współpracę między środowiskiem akademickim oraz nieakademickim. Niezmiernie istotnym będzie jednak możliwość skutecznego zdiagnozowania problemów generujących współczesne zagrożenia. Wiąże się to z koniecznością odejścia od, cały czas obecnego, postrzegania bezpieczeństwa przez pryzmat korporacji i resortów siłowych. Wskazano, iż badania transdyscyplinarne stanowią najwyższą formę badań zintegrowanych. Równocześnie jest to zaletą, jak i pewnym mankamentem. Artykuł ten ma na celu ukazanie roli badań nad bezpieczeństwem miasta i weryfikację skuteczności prowadzenia ich w oparciu o podejście transdycyplinarne. W artykule zostało ukazane miasto jako przedmiot badań różnych dyscyplin naukowych. W dalszej części tekstu autor wskazał i omówił miejsce nauki o bezpieczeństwie jako perspektywy spojrzenia na miasto w kontekście zmieniających się zagrożeń. Sformułowano, w postaci pytań, następujące problemy badawcze: dlaczego badania transdyscyplinarne, z zakresu badań zintegrowanych, w największym stopniu umożliwiają najpełniejsze poznanie zmiennych warunkujących poczucie bezpieczeństwa w miastach? Co należy przedsięwziąć celem opracowania modelu, który przyczyni się do podwyższenia bezpieczeństwa jednostki w mieście? W jakim wymiarze nauki o bezpieczeństwie wnieść mogą swój wkład w naukowy dyskurs nt. miast? Jakie są najczęściej spotykane bariery, utrudniające prowadzenie badań transdyscyplinarnych nad bezpieczeństwem miast? Przeprowadzona refleksja badawcza wskazała, iż badania transdyscyplinarne, choć najtrudniejsze do uzyskania, w przeciwieństwie do pozostałych badań zintegrowanych uwzględniają współpracę między środowiskiem akademickim oraz nieakademickim. Niezmiernie istotnym będzie jednak możliwość skutecznego zdiagnozowania problemów generujących współczesne zagrożenia. Wiąże się to z koniecznością odejścia od, cały czas obecnego, postrzegania bezpieczeństwa przez pryzmat korporacji i resortów siłowych. Wskazano, iż badania transdyscyplinarne stanowią najwyższą formę badań zintegrowanych. Równocześnie jest to zaletą, jak i pewnym mankamentem.