Madame Bovary’yi Beden Diliyle Okumak

Fransız yazar Gustave Flaubert, adıyla özdeşleşen romanı Madame Bovary’de özellikle kadın başkahraman Emma’yı ve onun, yaşadığı olaylar karşısındaki duruşunu, dönemin sanat anlayışı ‘Bovarizm’ (Fr. Bovarysme) yani sahte bir kendiliğe sığınma eğilimi görüşünü destekleyen yaklaşımla ele alır. Bu çalışmada yazarın biçemini ya da romanın anlatı yerlemlerini değerlendirmekten çok, Emma’nın beklentileri ve evrendeki varlığına anlam arayışını bulgulamayı amaçladık. Bunu romanın başkişisi Emma’nın doğrudan kendisinin ya da çevresindekilerin dile getirdiği sözlerle değil, bu sözel anlatım biçiminin gerçek anlamının ortaya çıktığı beden dili ile değerlendirmeye ve Emma ile kadın ruhunun acılarını, sözel olmayan iletişim yollarıyla okumaya çalıştık. Romanda sözlü olarak dile getirilen anlamların ifade edemediklerinin ya da ettiklerinden fazlasının sözel olmayan dille anlatılmasının izlerini sürdük. Flaubert’in eşsiz betimlemelerini anlamlandıran en temel ögelerden birinin de beden dili olduğu gerçeği ve Emma’nın nasıl bir yaşam düşlediği, onu nelerin, kimlerin mutlu ve/veya mutsuz ettiğini bilmek onun beden dilini okumayla olasıdır. Romanı bir de bu bakış açısıyla okumanın onu anlatının ötesine geçireceği görüşündeyiz.